Proyek Kampung Loco

  • Increase font size
  • Default font size
  • Decrease font size
Hoe het begon

In 1996 besluiten wij (Joep en Marijke), nu de kinderen wat groter zijn, om te gaan reizen. Het eerste land wordt Indonesië (het geboorteland van de moeder van Joep). De eilanden Java en Bali worden bezocht. De warmte van de Indonesische mensen doet ons beiden goed en we voelen ons in Indonesië ongelooflijk thuis.

In 1998 gaan we naar eiland Sulawesi . Ook een reis om nooit te vergeten, waarbij de natuur en mensen een diepe indruk achter laten. Indonesië heeft ons helemaal te pakken.


De stand van Berdua

In 1999 gaan we vanuit Bali richting Lombok om van daaruit de Nusa Tengera eilanden te bezoeken, Lombok, Sumbawa, Flores, Komodo enz. Op Lombok komen we in contact met een jongen genaamd Boung. Hij vraagt of wij zijn familie willen leren kennen. Aangezien we het ontmoeten van mensen en hun leefwijze het allermooiste vinden zeggen we: Graag!” Vanaf dat moment reizen we niet meer verder en blijven in Lombok hangen.
Nu jaren later zijn we nog steeds niet in Sumbawa geweest. Misschien zegt dit genoeg.

In 2000 krijgen we de mogelijkheid om een jaar te gaan reizen en vertrekken dus weer naar Azië. Van dit jaar leven we 2 x 2 maanden in Lombok en leren zo de mensen in kampung (dorpje) Loco steeds beter kennen. Vanaf het eerste begin hebben we allebei het gevoel: “hier zouden we kunnen leven”, iets wat we op geen enkele andere plaats zo voelen of ervaren.

Als we na dit jaar terugkeren in Nederland, lukt het niet om ons ‘oude’ leventje op te pakken.

We zijn te erg veranderd!! We besluiten om allebei halve dagen te gaan werken en gaan in de weekenden op festivals staan met spulletjes uit Azië, o.a. ook uit Indonesië. We noemen ons bedrijfje dan ook ‘Berdua’ (Indonesisch voor ‘met z’n tweetjes). Dit wordt ons nieuwe leven met wat meer vrijheid om het zelf in te vullen.

We besluiten om 4 gezinnen in de kampung, die we inmiddels steeds beter hebben leren kennen, financieel te gaan ondersteunen. Laten we eerlijk zijn, wij hebben in Nederland toch meer dan genoeg.

Boung, Sareah, Nureini, Fitrianni en DianaAdi en MariamCuk, Juny en JudyEful, Kartini en Gilang

Maar eigenlijk willen we ook wat doen voor de rest van het dorpje. De mensen zijn zo geweldig en aardig en we voelen ons hier zo welkom. Daarom praten we met onze vrienden Eful, Adi, Cuk en Boung (de mannen van de 4 gezinnen die we al ondersteunen) over de mogelijkheid om meer voor het dorpje te doen. De jongens komen spontaan met het voorstel om kinderen naar school te sturen, “want” zo zeggen ze, “onze kinderen zijn de toekomst”. We zijn diep geraakt door dit voorstel. Niks eigenbelang maar de jongens vragen wat voor de kinderen van het dorp. Dit vinden we een grandioos idee en besluiten om 4 kinderen naar school te sturen.

Als we terug in Nederland komen na dit bezoek aan kampung Loco, lopen we over van enthousiasme en vertellen we steeds weer aan vrienden en kennissen over de kampung en over hoe geweldig de jongens zijn om dit idee te opperen.
Hierop komt de vraag van anderen,

KUNNEN WIJ OOK EEN KIND NAAR SCHOOL STUREN???

Mensen bieden zich spontaan aan als sponsor en binnen een paar maanden kunnen we al veertien kinderen sponsoren. Dit heeft als gevolg dat we in oktober 2005 weer naar Lombok zijn gegaan en daar samen met de jongens besloten hebben om hier een project van te maken met als hoofddoel,

Zo veel mogelijke kinderen uit de kampung de kans te geven om een volwaardige opleiding te volgen.

De naam van het project wordt:

Proyek Kampung Loco

Het project gaat prima en is inmiddels uitgebreid met:

- Medicijnen en Noodgevallen - Algemene ondersteuning - Bemo


Let wel, wij zijn geen stichting. Wij vinden het belangrijk dat iedere cent bij de mensen terecht komt en niet bij organisatiekosten in Nederland. We hopen wel ter zijner tijd in Indonesië als YAYA SAN (is Indonesisch voor stichting) erkend te worden.

Dit project heeft ons een toekomstdroom gegeven. Wij gingen een jaar reizen om een doel te vinden in ons leven. Kampung Loco heeft ons dit doel gegeven. Het dorpje geeft ons zoveel liefde en warmte. Maar van de andere kant krijgen we ook ontzettend veel liefde en warmte vanuit Nederland. Mensen met het hart op de juiste plaats, die ook iets willen betekenen voor hun medemens. Wij voelen ons ontzettend rijk, omdat we zien en voelen, dat er in deze wereld met veelal negatief nieuws nog zoveel positiefs te vinden is.

DANKJEWEL