Zondag 26 oktober 2008

Joep en Marijke
Print
Ongelooflijk maar waar, we hebben een vrije dag. Dus opstaan wanneer we zelf willen en dan lekker thuis tuttelen. Een beetje opruimen, de was doen, ja-ja ook op zondag en buiten op ons terrasje zitten. De moeder en broer van Mariam komen afscheid nemen. We weten stiekem van Adi dat hij best wel blij is dat ze weer gaan, niet om zijn schoonmoeder, maar de 16-jarige broer van Mariam is een druk ventje, terwijl Adi zo van zijn rust houdt. Samen met zijn broer Ossie brengt Adi moeder en broer naar de haven in Lembar, waar ze de boot nemen naar Bali en opgehaald zullen worden door de zus van Mariam. Ze worden nog overladen met geschenken voor het thuisadres en dan zijn ze weg. We zijn rustig aan ons verslag van gisteren begonnen. We zijn nog prima bij, dat valt niet tegen. Hoewel we altijd achteraf merken dat we leuke details vergeten zijn. Maar hoe beschrijf je het leven hier aan mensen die hier nog nooit geweest zijn? Bijvoorbeeld: Iedere morgen zie je de kippen rondscharrelen en komt Sane de koeien onder het afdak uithalen om ze met een touw ergens onder de kokosnootbomen vast te maken, waar nog wat groen staat. De kalfjes rennen los rond. De kinderen gaan netjes gekleed in uniform (vandaag uiteraard niet, want het is zondag) naar school. Allemaal met fris gewassen snoetjes en de haren nat in model gebracht. De vrouwen lopen op het pad voor ons huis op en neer met bakken en gaan bij de watertank hun nieuwe voorraad halen en gelijk even alle nieuwtjes uitwisselen. De allerkleinsten rennen rond, of hangen in de slendang (draagdoek) aan moeders heup. De mannen die werk hebben vertrekken met hun motortje of te voet om de bemo te nemen aan de grote straat. Sommige vrouwen vertrekken met grote rieten manden op hun hoofd ook richting grote straat om de bemo richting Ampanan te nemen voor de markt. En dat alles zo rond zes of zeven uur in de ochtend. Dan is het nog heerlijk buiten en niet te warm. Mariam de buurvrouw begint met het vegen van ons erf met een speciale takken bezem. Het gebeurt met een speciale houding met een arm op de rug. Dan wordt de was gedaan, meestal bij een waterput. Ook dan kletsen de dames weer gezellig bij. De kinderen amuseren zich met knikkeren of tikkertje onder de kokosbomen. Honden en katten rennen rond en niemand heeft last van niemand. De mensen die langs ons huisje lopen roepen allemaal vriendelijk hello en de kleinsten kruipen angstig weg bij het zien van die orang putih dengan mata biru (dat witte mens met die blauwe ogen). Ze hebben me uitgelegd dat de kinderen die blauwe ogen best wel angstig vinden en eigenlijk ook wel begrijpelijk als je al die zwarte kijkers ziet, dan moet dat wel akelig zijn voor zo'n kleintje. Maar we dwalen af. Adi en Ossie zijn inmiddels terug en terwijl we ons eigenlijk opmaken om een stukje te gaan lopen, komen we niet verder dan het terras van onze buren en onder het genot van een kopje kopi tubruk (traditionele koffie en super lekker) kletsen we weer honderd uit. Adi wil weten hoe families met elkaar omgaan en of de kinderen ook verantwoordelijk zijn voor de ouders. Een bejaardenhuis snapt hij niks van. Leg dat maar eens uit. Tussendoor ga ik nog even naar June haar winkeltje voor roti dan air (brood en water) en onderweg oefen ik uitbundig mijn bahasa Indonesia, waar ik afgelopen jaar zo mijn best op heb gedaan. Het gaat wel beter, maar ik ben er nog lang niet. Zo glijdt de middag door onze vingers en wordt het tijd voor main bolah (voetballen). We besluiten samen met Adi en Mariam naar het strand te lopen waar om vijf uur fanatiek en op blote voeten gevoetbald wordt. Op het stoepje voor het huis van Cuk en June hebben zich een grote groep vrouwen van het dorp verzameld en weer word er flink gekletst. Deze keer kijken we wel echt naar het voetballen en het verbaasd ons dat het zo hard gaat. Maar ze hebben de grootste lol en regelmatig wordt de bal weer uit de zee gevist. De wedstrijd stopt automatisch als het te donker wordt en iedereen keert huiswaarts. Adi heeft buikpijn maar dat is ook zijn eigen schuld. Hij had net gegeten voor ze gingen voetballen en als je al die flink bezwete lijven ziet, dan is het niet niks, zo rennen in deze hitte. Terug thuis aangekomen pakken Joep en ik ons motortje en gaan richting Senggigi voor ons avondeten. Vanavond gaan we "Angel" proberen. We hadden deze naam doorgekregen van de familie Geurts en trouwens op zondagavond is Cap Poer dicht. Het is een leuk restaurantje en de sfeer herinnert ons aan de sfeer die vroeger bij ons favoriete restaurantje was nl. Mata Hari. Daar komen we nu niet meer omdat daar een draak van een ober werkt, waar ik niet bepaald een goede band mee heb. Hij is brutaal en overdreven, dus is daar de lol er vanaf. We eten super en wat blijkt, in de keuken staat het kleine lieve meisje dat vroeger de kokkie was bij Mata Hari. Ze komt even later ons begroeten en beloofd meteen om morgen weer een ouderwetse ice-koffie te maken. Hoezo klanten winnen? Trots, omdat we zo goed bij zijn met het verslag duiken we internet binnen. Het internet waar we tot nu toe steed kwamen is vandaag dicht, dan toch maar weer naar Millenium. Daar gaat het mis. Onze USB-stick moet opnieuw geformatteerd worden volgens het systeem en we krijgen er niks meer uit. Jammer dan, moeten alle fans van de site een dagje langer wachten. We rijden terug naar huis en bij Cuk zijn huis is het een drukte van belang. Het huis zit vol, op straat staan bij de open deur van Cuk's huis nog wat mannen en een paar jonge knullen hebben een verhoging gemaakt buiten waar ze op zitten. Wat blijkt alle mannen kijken samen naar de Grand Prix voor motors. Het is een prachtig gezicht. Wij rijden onze eigen grand prix op de steile oprit naar ons huisje en daar kijken we of de stick nog aan de praat krijgen. Jammer dan, hij moet echt opnieuw geformatteerd worden. Nou dan maar opnieuw het verhaal erop zetten en nog even deze heerlijk zondag beschrijven. Toch niet te geloven dat we nu op dezelfde avond al ons verhaal intypen. Krijgen we hier ook bonuspunten voor?? Maar voor jullie allemaal dus nog een dag geduld ................en morgen gaan we weer op jacht voor de bemo en de licentie. De dag vakantie is voorbij.