Proyek Kampung Loco

  • Increase font size
  • Default font size
  • Decrease font size

Inleiding Suzanne

Zoals in ons verslag vermeld, zal Suzanne regelmatig vertellen over het leven in Kampung Loco. Wij hebben haar leren kennen als een betrokken persoon met het hart op de goede plaats. Zij leert ons veel van het leven in Indonesië en is inmiddels een zeer dierbare vriendin geworden. Omdat zij er continu woont, beleeft ze de dingen meer intens en zal met een open blik hierover vertellen. Wie Suzanne is, lees je hier:

                                                                                            

Voor de mensen die mij nog niet kennen, zal ik me even voorstellen.

Mijn naam is Suzanne, opgegroeid in Oegstgeest, Pabo gedaan in Utrecht en vervolgens jaren op een reisbureau gewerkt in de omgeving van Utrecht. Ik ben getrouwd met Opik, geboren en getogen op Lombok,  en we hebben 2 kinderen, Sem is 8 jaar en Sofie is 4 jaar.

Tijdens een vakantie op Lombok, 12 jaar geleden, heb ik Opik ontmoet. Nadat ik een paar keer terug geweest was op vakantie, hier een jaar had gewoond en nadat Opik een aantal keren naar Nederland was geweest, besloten we om echt in Indonesië samen verder te gaan. Op het moment dat ik met mijn rugzak uit Nederland vertrok was Sem bijna 2 en begonnen we samen aan ons nieuwe avontuur.

Korte tijd nadat we aan waren gekomen, kochten we een stuk grond in Kampong Loco, de kampong waar Opik ook een tijd gewoond had. We bouwden 10 kamers, woonden zelf in 1 van de kamers en verhuurden de anderen aan lokale mensen als woonruimte per maand, kos kosan. Na een tijdje konden we een vergunning voor een homestay krijgen en werden 3 van onze kamers, homestay kamers. Indah Homestay was geboren.... Vervolgens veranderden we er nog eens 3 en uiteindelijk draaien we nu ongeveer 4 jaar volledig als homestay met 9 kamers. In het begin deden we alles zelf, de tuin, het ontbijt, de kamers schoonmaken, de was. Inmiddels kan dat niet meer en hebben we na lang zoeken 3 superwerknemers gevonden uit de kampong, die gemotiveerd zijn, geven en nemen. Baong, Moh en Dedy. Zelf werken we natuurlijk nog hard mee en met z´n allen vormen we een goed team.

Inmiddels hebben we ook een huis gebouwd bij de homestay waar we fijn wonen. Heerlijk om te zien dat iets wat je zelf hebt opgebouwd, waar je zelf elk stekje van in de tuin geplant hebt, zo ziet groeien tot een goedlopende homestay.

De kinderen gaan naar school. Sem zit in de 2de klas van de Internationale school in Montong, 15 minuten rijden met de brommer. Sofie gaat naar de Christelijke Kleuterschool. Het hoofdgebouw zit in Mataram en Sofie ging naar een dependance hier in Senggigi. Helaas is deze dependance door problemen gesloten en gaat ze nu elke dag met alle kinderen (12) en juffen (3) met een busje vanuit Senggigi naar Mataram, zo´n 40 minuten rijden.

In Loco wonen we in het andere gedeelte dan waar Joep en Marijke wonen. In hun gedeelte zijn het veel oorspronkelijke bewoners. Aan deze kant wonen meer mensen in kos kosan die hier als verkopers of in de bouw werken. Ze komen veelal uit Masbagik. Het wonen tussen de lokale bevolking bevalt goed, we doen mee met de gebruiken hier, worden geaccepteerd. Maar als Joep en Marijke er zijn, is het heerlijk om even bij te kletsen over de andere gebruiken, gedachtes en gewoontes van de Indonesiërs. Wij als Nederlanders hebben toch vaak andere ideeën en ook al woon ik hier al ruim 6 jaar, ik blijf me elke dag weer verbazen, en leer elke dag weer nieuwe dingen over het leven in Indonesië.

Heel graag wil ik deze dingen dan ook delen met anderen en zal ik maandelijks een stukje schrijven. Ik vertel anderen heel graag over mijn ervaringen en belevenissen over het leven hier in de kampong, op Lombok en in de Homestay, zodat anderen er ook van kunnen leren. En voor mij is het ook een beetje een uitlaatklep. Veel anekdotes zullen gaan over dingen die hier heel gewoon zijn en waar wij van opkijken, bijzondere dingen, leuke dingen, moeilijke dingen. In elk geval veel leesplezier!